Van Fonk naar Flame: Dave gaat de Alpe d’Huez beklimmen
Een beetje wielrenfan kent ‘m ongetwijfeld: De Alpe d’Huez. Dit Franse wintersportgebied speelt gedurende de zomer een belangrijke rol tijdens de Tour de France. Maar naast bolletjestruien en demarreren gedurende de Tour, biedt deze berg ook een fysieke en mentale uitdaging tijdens de Alpe d’HuZes: een uniek sportief evenement. Het doel? Zoveel mogelijk geld inzamelen voor onderzoek naar kanker en verbetering van de kwaliteit van leven van mensen met kanker. Op de eerste donderdag van juni beklimmen maar liefst 5000 deelnemers fietsend, hardlopend of wandelen deze Franse Alp, onder het motto ‘opgeven is geen optie’.
Ook Dave, werkzaam bij het expertisecentrum CBRN (Chemisch Biologisch Radiologisch en Nucleair) van Defensie en voormalig militair commandant van onze R&D Manager Joy, gaat op 2 juni 2022 deze berg beklimmen. Een gigantische prestatie, waar wij als Fonky hem graag in steunen. We hebben een donatie gedaan via ons donatieprogramma ‘Van Fonk naar Flame’. In deze Fonky Story maak je kennis met Dave en vertelt hij zijn verhaal aan ons.
“Die erfenis was wel het laatste waar ik aan dacht op zo’n moment.”
Hé Dave! Na twee jaar uitstel ga jij op 2 juni eindelijk de Alpe d’HuZes fietsen. Kan je vertellen waarom jij deze uitdaging aangaat?
“Zeker. Het hele Alpe d’HuZes verhaal is begonnen in januari 2018. Dit was ongeveer twee weken voor de dood van mijn zus Bianca. Ze had longkanker. Bianca lag in het ziekenhuis op bed en wilde graag koffie drinken met mij. We zaten beneden in zo’n grote openbare ruimte, toen ze vertelde dat het niet lang meer zou duren voordat ze zou komen te overlijden. Ik dacht ‘gaan we het hier nu over hebben, dat het eindig is?’. Je weet het eigenlijk wel, maar toch wil je het vermijden. Ze vertelde me dat haar flat vrij zou komen en dat ik een erfenis zou ontvangen, waar ik iets leuks mee kon doen. Dat was het laatste waar ik aan dacht op zo’n moment. Ik was bezig met het regelen van haar uitvaart. Een half jaar eerder was onze vader overleden, dus ik zat in een hele andere modus. Ik wilde het geld helemaal niet gebruiken voor iets leuks. Mijn zus en ik hadden jarenlang geen contact met elkaar gehad. Ik was allang blij dat we de laatste vier jaar van haar leven weer broer en zus waren, zoals het hoort.”
Ik zei; ‘Weet je wat ik ga doen? Ik ga voor jou de Alpe d’HuZes fietsen. In het kader van kankeronderzoek.’ Ze antwoordde: ‘Jezus, dan zitten we hier in zo’n openbare ruimte en dan ga je me aan het huilen maken! Daar zit ik toch niet op te wachten.’ Ik reageerde grappend, en de tranen verdwenen gelukkig snel.”
Wat een mooie afspraak. Maar de Alpe d’Huez, dat is absoluut geen simpele fietsrit.
“Ik ben van mening dat als je iets belooft, je het ook echt moet doen. Ik reken daar echt op. Je zegt wat je doet, en je doet wat je zegt. Iets wat ik ook destijds aan mijn cadetten heb meegegeven. Maar ja… Ik had nog nooit echt gewielrenfietst!”
“In mijn omgeving zijn al zoveel mensen aan kanker overleden, waarom ik ook nog?“
Hoe ben je bij de organisatie Alpe d’HuZes gekomen?
“Een maat van mij heeft zijn toenmalige vrouw aan kanker verloren. Kort daarna heeft hij ook de Alpe d’HuZes gefietst. Fietsen was voor mij een grote uitdaging, ik had het nog nooit gedaan. Daarnaast is het voor een goed doel en doe ik het ter ere van Bianca. 1+1=5 in dit geval. Dus we gaan het gewoon doen.
Daarbij komt dat, toen ik commandant werd van Joy in 2008, ik net herstellende was van een operatie. In dat jaar was namelijk bij mijzelf prostaatkanker geconstateerd. Ik was 43, mijn dochter was net geboren, we hadden net een nieuw huis. En dan gebeurt zoiets. Ik dacht: In mijn omgeving zijn al zoveel mensen aan kanker overleden, waarom ik ook nog? Gelukkig waren de artsen er vroeg bij. Inmiddels ben ik weer jaren schoon. Mijn zus had dat geluk niet helaas. Het blijft zo oneerlijk. Dat geeft mij nog meer de motivatie om die berg op te fietsen.”
Hoe ben je gestart met het voorbereiden voor deze tocht?
“Toen het geld van de erfenis binnenkwam, ben ik in Vught een fietsenzaak binnengelopen. Ik vertelde de verkoper over mijn plan: ‘Ik wil een mountainbike en een wegfiets kopen. Ik weet van niks, je kunt me alles wijsmaken en dit is mijn budget. Wat kan ik krijgen?’ Zo is het begonnen. De verkoper reageerde gelijk enthousiast.”
“Vanuit het militaire kamp in Irak zat ik zes maanden lang elke dag op de crosstrainer.”
Corona gooide afgelopen jaren roet in het eten, maar het gaat nu eindelijk gebeuren. Hoe ben je je fysiek en mentaal aan het klaarmaken?
“Eigenlijk zou ik inderdaad in 2019 gaan fietsen. 2018 was een zwaar jaar voor mij vanwege het overlijden van mijn zus en vader. In september dat jaar hoorde ik dat ik een half jaar naar Irak “mocht”.. Dat was heel lastig. Ik heb uiteindelijk zes maanden in Bagdad gewerkt. Hiermee kwam ook het eerste uitstel van de fietstocht. Om mijn conditie op peil te houden zat ik elke dag op de hometrainer en crosstrainer.”
Wow. Dat laat een groot gevoel van doorzettingsvermogen zien.
“Ja, dat zou je kunnen zeggen. Maar voor mij was het ook even afschakelen van de dagelijkse werkzaamheden. Even je hoofd leegmaken. In het kamp waar ik zat, kun je niet zomaar weg zonder beveiliging of gepantserde auto’s. Het is een postzegel van 400 bij 800 meter waar 3000 man werkt. Ik werkte samen, sliep samen, at samen. Het trainen was het enige stukje privacy wat ik zo ongeveer had.”
“Ik zag mijn nieuwe fietsen staan en dacht; nu ga ik echt beginnen.”
Hoe was dat toen je weer terugkwam uit Irak?
“In oktober 2018 kwamen de fietsen binnen. Toen ik terugkwam van uitzending, kon ik voor het eerst mijn nieuwe fietsen gaan testen.”
Hoe voelde dat?
“Voor mij was echt een gevoel van ‘nu ga ik echt beginnen’. Je voelt je net Mathieu van der Poel, in je strakke fietskleding en snelle fiets. Ik begon met routes fietsen, het liefst alleen. Ik moet uiteindelijk ook alleen die berg op. Tuurlijk, je doet het met 5000 man. Maar iedereen fietst voor zijn eigen doel.”
Je zat er lekker in dus.
“Ja. Ik was goed op weg met trainen, vond ik. Ik werd ingeschreven. De sponsoren begonnen met geld doneren, wat weer voor extra motivatie zorgde. Ik schreef stukjes op mijn pagina om meer geld te krijgen voor het goede doel. Het tenue was besteld. En toen kwam dat virus… “
“Al fiets ik achterstevoren die berg op. Ik heb het beloofd aan Bianca.”
Over slechte timing gesproken. Wat deed de uitbraak van Corona met je?
“Dat is me wel zwaar gevallen. Deze uitdaging is inmiddels drie keer uitgesteld. Dat betekent drie keer opbouwen naar iets, om vervolgens rood licht te krijgen. Dat vond ik lastig, zeker op emotioneel gebied. Als ik aan het trainen ben, dan denk ik vaak aan een specifiek moment. Het moment dat ik die berg op fiets, bij de Nederlandse bocht kom en daar dan de kaarsjes zie staan (In deze bocht worden kaarsen neergezet voor iedereen die er door kanker niet meer is, red.). Als ik hier aan denk tijdens het fietsen, dan schiet ik vol. Het geeft me extra druk. Ik ben al drie jaar lang met deze rit bezig. Nu moet het echt gaan gebeuren.”
Dat klinkt als een emotionele tocht…
“Ik verwacht niet anders dan dat ik veel stukken aan het huilen ben. Ik heb daar nu al last van. In dit gesprek ook. Maar ik moet het gewoon doen. Ik heb het beloofd aan Bianca.”
Hoe vaak wil jij de Alpe d’Huez gaan beklimmen?
“Ik heb in eerste instantie gezegd dat ik ‘m drie keer wil gaan fietsen. Vorige week was ik in Oostenrijk voor werk, daar heb ik ook veel op de fiets gezeten. De heuvellandschappen vielen me echt heel zwaar. Mijn collega, die zelf tien jaar geleden deze rit heeft gefietst, vertelde me dat het uiteindelijk niet uitmaakt hoe vaak je naar boven gaat. Het gaat erom dat je het doet. Dat helpt mij enorm. Ik heb nu de afspraak dat ik minstens twee keer de tocht wil gaan maken. Al fiets ik achterstevoren die berg op.”
Donderdag 2 juni is het eindelijk zover. Dan is de koersdag. Begint het al te kriebelen?
“Ik kijk er naar uit, maar zie er ook tegenop. Ik vertrek 28 mei met drie vrienden. We hebben samen een appartementje gehuurd, bovenop de berg. Zo maken we wel alle festiviteiten rondom het evenement mee, maar we willen ook gewoon met z’n vieren zijn. Het wordt een hele emotionele gebeurtenis voor mij, dus ik ben blij dat ze er voor me zijn op de momenten dat ik het zwaar heb. Maar het moet ook gezellig zijn. Bianca was ook van het feesten. In haar bidprentje heb ik geschreven dat ze van de 3 B’s was: bier, Beatrix en bandjes. En dan niet de oude koningin, maar de kroeg in Breda bij NAC. Want Bianca was een nog grotere NAC-supporter dan ik. Ik neem ook haar NAC-sjaal mee naar boven, de eerste keer. Voor haar doe ik het. Dat is wat mij drijft.”
“Donaties voor kankeronderzoek zijn nog steeds zo ontzettend belangrijk.”
Hoe gaat het zijn als je terug bent?
“Ik ga sowieso langs Bianca. Je kunt kaarsjes kopen met een gepersonaliseerde tekst, voor in die Nederlandse bocht. Die worden daar dan neergezet. Ik neem het kaarsje weer mee naar huis om ‘m op haar urnenplaats te zetten. Verder wil ik blijven fietsen. Ik vind het leuk en haal er plezier uit.”
Wat een ontzettend mooi verhaal Dave.
“Dankjewel. Ik hoop dat ik met mijn verhaal kan laten zien dat donaties voor kankeronderzoek nog steeds heel belangrijk zijn. Ondanks dat het de afgelopen twee jaar over iets anders is gegaan. Kanker raakt veel meer mensen dan dat we van tevoren beseffen. Ik weet zeker dat er zoveel mensen zijn die naasten hebben die kanker krijgen. Op de meest gekke manieren. Het is echt een sluipmoordenaar, dat ons allen aangaat.”
“Drink dat ene biertje minder in de kroeg en doneer die €3 aan een goed doel tegen kanker.”
Heb je nog een laatste woord voor onze lezers?
“Ik wil jonge mensen oproepen om hun gezondheid in te zetten voor initiatieven tegen kanker. Trommel wat vrienden op, pak de fiets voor de Alpe d’HuZes of zwem mee met Swim to Fight Cancer. Er zijn zoveel mogelijkheden. Minder sportief? Drink dan dat ene biertje minder in de kroeg en doneer die €3 voor een goed doel tegen kanker.”
Dankjewel Dave, voor jouw inspirerende verhaal. We willen je heel veel succes wensen. We zullen je blijven volgen via jouw actiepagina. Ook hebben we namens ons donatieprogramma ‘Van Fonk naar Flame’ een mooie donatie kunnen doen. We hopen dat dit jou extra motivatie geeft om deze fysieke en emotionele uitdaging uit te gaan.
Mocht je, net als wij, ook zo geraakt zijn door Dave’s verhaal? Laat dan een donatie achter op zijn actiepagina. Met jouw donatie geef je een financieel ‘duwtje’ in de rug voor het versnellen van kankeronderzoek, kunnen jonge talentvolle onderzoekers aan de slag om nieuwe oplossingen voor kanker te vinden en creëer je een extra kans voor baanbrekende onderzoeksideeën. Want opgeven is geen optie.
